کاهش نرخ بیکاری در گیلان در مقایسه با میانگین کشوری
تاریخ انتشار: ۸ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۵۳۷۹۹
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز گیلان ؛ دکتر اسدالله عباسی در نشست شورای توسعه تعاون گیلان با اشاره به تاکیدات مقام معظم رهبری و ریاست جمهوری در استفاده از ظرفیت شرکتهای تعاونی از سوی ادارات کل، گفت: دستگاههای اجرایی از ظرفیت تعاونیها در حوزههای صنایع دستی، کشاورزی، صید ماهی، آبزی پروری و دامداری به دُرُستی استفاده و به مردم و استانداری اطلاع رسانی کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی با گلایه از عملکرد نامناسب برخی از شرکتهای توسعه عمران در گیلان، افزود: متأسفانه تعاونی توسعه عمران در شهرستانها عملکرد خوبی ندارد و تنها دلیلش معرفی نشدن دُرُست شرکتهای توسعه عمران به مردم است.
استاندار گیلان با تاکید بر لزوم افزایش فعالیت شرکتهای تعاونی به ویژه در شهرستان مرزی آستارا در امر صادرات و واردات کالا ، گفت : فعالیت شرکتهای تعاونی در شهرستانهای مرزی باعث افزایش صادرات محصولات غیرنفتی در شهرستانها میشود.
دکتر اسدالله عباسی با اشاره به نقش موثر شرکتهای تعاونی در اجرای درست نهضت ملی مسکن، بر استفاده از ظرفیت این شرکتها در ایجاد اشتغال، اجرای درست نهضت ملی مسکن، معرفی شرکتهای برتر تعاونی و بررسی دلایل ضعف شرکتهای توسعه عمران در شهرستانها تاکید کرد.
وی با تاکید بر وجود شرکتهای تعاونی موفق در این استان گفت: شرکتهای تعاونی موفق استان شامل حوزههای پره صیادی، پرورش ماهیان خاویاری ، سرد آبی و گرمابی باید حمایت شوند.
دکتر اسدالله عباسی افزود: برای کارآمدی شرکتهای تعاونی در ایجاد اشتغال و توسعه استان و همچنین کاهش نرخ بیکاری ، باید سهم بخش تعاون از اعتبارات و تسهیلات از تبصره ۱۶ و ۱۸ مشخص و جذب شود.
وی با بیان اینکه شرکتهای توسعه تعاون در بخش جهش مسکن در کشور و گیلان ظرفیت خوبی دارند ، گفت : شرکتهای تعاونی باید در طرح نهضت ملی مسکن و تکمیل مسکن مهر ورود کرده و اداره کل راه و شهرسازی هم موظف است از این شرکتها به خوبی استفاده کند.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: شرکت های تعاونی شرکت های توسعه شهرستان ها توسعه عمران شرکت ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۵۳۷۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اطلاعات غلطی که درباره کاهش نرخ بیکاری میدهند؛ فقط حلوا حلوا گفتن است؟
آیا کاهش نرخ بیکاری بر افزایش رشد اقتصادی کشور هم تاثیری داشته و به بیانی دیگر در زندگی مردم جامعه قابل لمس بوده است؟
دنیای اقتصاد نوشت:بهمنظور پاسخگویی به این سوال ابتدا خیلی کوتاه به تعریف نرخ بیکاری میپردازیم. نرخ بیکاری یکی از شاخصهای مهم شناختهشده بازار کار و نشاندهنده استفاده ناکافی از نیروی کار عرضهشده است؛ یعنی نرخ بیکاری ناتوانی اقتصاد را در به وجود آوردن اشتغال برای افراد متقاضی، با وجود جستوجوی فعالانه آنها در جهت یافتن شغل نشان میدهد. در تعریف ارائهشده، آنچه از همه مهمتر است، همین جستوجوی فعالانه نیروی کار برای یافتن شغل مناسب است! برای محاسبه این نرخ، از نسبت افراد بیکار در جستوجوی کار به کل افراد فعال (شاغل+ در جستوجوی کار) استفاده میکنیم. حال براساس آخرین گزارش منتشرشده از زبان معاون اشتغال وزارت کار، نرخ بیکاری در پاییز سال ۱۴٠۲ در مقایسه با دوره مشابه سال ۱۴٠۱ کاهش و نرخ مشارکت اقتصادی افزایش یافته است. بر طبق این آمار، نرخ مشارکت اقتصادی در پاییز سال ۱۴٠۲، به ۴۱.۳درصد رسیده که نشاندهنده افزایش نیمدرصدی نسبت به سال پیش از آن یعنی ۱۴٠۱ است. همچنین نرخ بیکاری کل سال ۱۴٠۲ به ۸.۱درصد رسیده است که به نظر میرسد این عدد در ظاهر کمترین نرخ اعلامشده برای بیکاری در چند سال اخیر است.درواقع از نظر آماری و براساس فرمول ارائهشده از نرخ بیکاری، به دو دلیل این نرخ میتواند کاهشی باشد؛ اگر افراد در جستوجوی کار بالاخره مشغول به کار شوند یا اگر افراد در جستوجوی کار از پیدا کردن کار ناامید شده و از این پروسه دست بکشند.
براساس گزارش مرکز آمار در سال ۱۳۹۸، ۴۴.۳درصد از افراد ۱۵سال و بیشتر، از جمعیت فعال بودهاند. اما در در سالهای اخیر با وجود افزایش حدود ۳میلیون نفری جمعیت ۱۵سال به بالا، جمعیت فعال کاهش یافته است؛ یعنی افرادی که نهتنها کار ندارند، بلکه به دنبال آن هم نیستند.چه دلیلی میتواند به چنین وضعیتی منجر شود؟ آیا این یک خبر خوش است که سفرههای مردم آنقدر پربرکت شده که دیگر دنبال کار و فعالیت نیستند؟ مسلما پاسخ خیر است. آمار و ارقام نشاندهنده یک واقعیت دیگر است؛ افراد تحصیلکردهای که آنقدر به دنبال کار مناسب با تحصیلاتشان یا حداقل کمی نزدیک به آن گشتهاند که دیگر رسما از جستوجوی آن دست کشیدهاند.
اما این شامل همه افراد میشود؟ مسلما باز هم پاسخ خیر است. عده دیگری که پس از جستوجوی زیاد نتوانستهاند شغل مورد نظر خود را پیدا کنند، به مشاغل کمکیفیت روی آوردهاند. افزایش مشاغل کمکیفیت و ناقص یکی از دلایل پررنگ کاهش نرخ بیکاری به شکلی است که نتوان تاثیرات مثبت آن را در جامعه دید. براساس آمار، بسیاری از افرادی که در کشور تحصیلات عالی دارند، بعد از دانشآموختگی یا بیکار هستند یا در مشاغل کاملا نامرتبط با رشته تحصیلیشان مشغول به کار هستند. همچنین براساس گزارش منتشرشدهای از مرکز پژوهشهای مجلس، حدود یکسوم نیروی کار، کارکنان مستقل هستند؛ یعنی از شخص یا سازمانی حقوق دریافت نمیکنند و درآمدشان حاصل کسبوکار شخصیشان است. حال مشکل کار کجاست؟ داشتن کسبوکار شخصی یعنی شغل بیکیفیت؟ خیر! اما در اقتصاد تعریف بیکیفیت بودن شغل کمی متفاوتتر از آن چیزی است که تصور میکنیم. بسیاری از مشاغل بیکیفیت حداقل یکی از ویژگیهای ناپایداری مثل ساعات کاری غیرمعمول، درآمد ناکافی یا عدمدریافت بیمه و مزایا را دارا هستند و همین ناپایداری موجب میشود تا این مشاغل در زمان به وجود آمدن بحرانهای درون کشوری یا بینالمللی مانند بحران کرونا، قطعی اینترنت یا مشکلات مقطعی دیگر، زودتر از مشاغل نوع دیگر تحتتاثیر قرار گرفته و از بین بروند.به همین دلیل وقتی بعد از یک دوره طولانی بحران، این مشاغل ازبینرفته دوباره برمیگردند و با اینکه نرخ بیکاری به صورت مقطعی کاهش مییابد، رشد اقتصادی تفاوت چندانی نمیکند.
بحران دیگری که میتوان آن را از جمله بحرانهای اساسی بازار کار نامید، بحران بیکاری زنان تحصیلکرده است. براساس آمار ارائهشده، بیش از ۴٠درصد افراد بیکار کشور دارای تحصیلات عالی دانشگاهی هستند. حال تنها حدود ۱۱درصد از نرخ مشارکت اقتصادی را زنان تشکیل میدهند و این یعنی حدود ۸۹درصد از زنان بالای ۱۵سال ایران بیکار هستند. در شرایط اقتصادی که چنین ارقامی را از بازار کار شاهد هستیم، چطور امکان دارد نرخ بیکاری به صورت محسوس کاهش یافته باشد؟
در پایان به نظر میرسد اعلام نرخ بیکاری متفاوت و بهظاهر کمتر، نمیتواند بهتنهایی حلال بحرانهای اقتصادی کشور همچون بیکاری فراگیر و کاهش نرخ مشارکت اقتصادی باشد و به زبان خودمانیتر با حلوا حلوا کردن دهن شیرین نمیشود و حل این بحران عظیم اقتصادی، نیازمند بررسی دقیقتر و تحول بنیادین در سیاستهای اقتصادی است.